Wypełniacze zmarszczek

Dziś nie można sobie wyobrazić kosmetologii bez wypełniaczy iniekcyjnych i augmentacji tkanek miękkich twarzy i ciała. Efekty, które kiedyś osiągane były przez operację i długą rehabilitację, teraz dostępne są podczas jednej wizyty u kosmetologa. A to wszystko dzięki wypełniaczom. 
Wypełniacz jest żelowym materiałem wypełniającym, który jest używany do iniekcyjnego modelowania konturów w kosmetologii. Po pierwsze, kosmetolog wstrzykuje wypełniacz zmarszczek (wypełnia fałdę od wewnątrz substancją o konsystencji żelu), po drugie, można zastosować syntetyczny implant, który nada piękną objętość tkankom w miejscach, gdzie jest to potrzebne.

Preparaty typu "wypełniacze" są stosowane do:
●    korekcja zmian związanych z wiekiem (wypełnienie zmarszczek),
●    uruchomienie bioprocesów odmładzających (neokolageneza, synteza włókien elastynowych),
●    korekta defektów estetycznych,
●    harmonizacja rysów twarzy.
W kosmetologii wypełniacze są stosowane nie tylko do modelowania twarzy, ale także ciała (dłonie, pośladki, szyja, okolice dekoltu).

Jaka jest historia wypełniaczy?

Pierwsze próby modelowania konturów odnotowano w końcu XIX wieku. Wtedy lekarze w Austrii i Niemczech próbowali odtworzyć kształt męskich jąder za pomocą oleju wazelinowego i odbudować defekty twarzy za pomocą niewielkich fragmentów tłuszczu pacjenta. 
Ale klasyczne zastosowanie wypełniaczy rozpoczęło się w 1902 roku, kiedy dr Eckstein spróbował użyć parafinę do wypełnienia zmarszczek, skorygowania kształtu nosa, kości policzkowych i powiększenia piersi. Metoda ta miała pewny sukces, a modelowanie konturów zaczęło się rozwijać.

Jaki wypełniacz był pierwszy?

Dopiero w 1981 roku amerykańska FDA oficjalnie zatwierdziła pierwszy wypełniacz tkanek miękkich. Nazywał się on Zyderm i był oparty na kolagenie. 
Wypełniacze są klasyfikowane szeroko według różnych kryteriów.
Przede wszystkim preparaty dzielą się na: 
●    Trwałe (akrylowe, silikonowe, poliakrylamidowe itp.),
●    Biodegradowalne 
Współczesna kosmetologia prawie całkowicie zrezygnowała ze stosowania trwałych syntetycznych implantów, wybierając biodegradowalne wypełniacze zmarszczek.

Natomiast wypełniacze biodegradowalne mogą być:

●    pochodzenia zwierzęcego (np. wypełniacze na bazie kolagenu wołowego lub wieprzowego),
●    pochodzenia niezwierzęcego (na bazie syntetyzowanych kwasów i elementów tkanki kostnej). 

Wypełniacze pochodzenia niezwierzęcego mają taką zaletę, że są apirogenne, natywne, a ryzyko negatywnej odpowiedzi immunologicznej i działań niepożądanych jest znacznie mniejsze niż w przypadku preparatów pochodzenia zwierzęcego.

Popularne wypełniacze biodegradowalne mają różne bazy:
1.    Wypełniacze na bazie kwasu hialuronowego - HA,
2.    Wypełniacze na bazie hydroksyapatytu wapnia - CaHA,
3.    Wypełniacze na bazie kwasu polimlekowego - PLA.

Wszystkie 3 z tych aktywnych składników są natywne (biokompatybilne) z naszymi tkankami, więc są doskonale akceptowane przez organizm.

Klasyfikacja wypełniaczy na bazie kwasu hialuronowego

Najpopularniejsze na rynku są wypełniacze na bazie kwasu hialuronowego. Ich cechą charakterystyczną jest zdolność cząsteczek kwasu hialuronowego do przyciągania i zatrzymywania cząsteczek wody. W ten sposób powstaje objętość, która od wewnątrz wypełnia braki tkankowe, a w komórkach uruchamiane są niezbędne procesy regeneracyjne. 

Wypełniacze na bazie HA dzielą się na:

●    Monofazowe (zawierają cząsteczki o tej samej wielkości),
●    Dwufazowe (zawierają cząsteczki o różnej wielkości).

Każdy z tych typów jest wykorzystywany zgodnie z jego przeznaczeniem i ma zarówno zalety, jak i wady.

Różnica między wypełniaczami na bazie CaHA i PLA a wypełniaczami na bazie kwasu hialuronowego 

W przeciwieństwie do wypełniaczy na bazie HA, które po prostu wypełniają zmarszczki i aktywują procesy komórkowe, hydroksyapatyt wapnia i kwas polimlekowy są stymulatorami kolagenu. Wypełniacze te powodują powstawanie nowych włókien kolagenowych w skórze właściwej, które po rozpadzie wypełniacza nadal utrzymują turgor, jak elastyczny szkielet. 

Wypełniacze te są znacznie gęstsze i mają inne właściwości reologiczne, dlatego nie można ich wstrzykiwać w delikatne okolice: wokół oczu, bruzdę nosowo-łzową, czoło czy szyję. 

Przed zakupem wypełniacza na bazie tych składników należy zwrócić uwagę na jedną cechę:

●    Wypełniacze na bazie kwasu hialuronowego w przypadku nieudanej korekcji można rozpuścić za pomocą iniekcji hialuronidazy,
●    Wypełniacze na bazie CaHA i PLA nie mogą być rozpuszczone.